จังหวัดระนอง

ในปีพ.ศ. 2397 เมืองพม่าตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษและอังกฤษได้จัดการปกครองหัวเมืองที่ได้ไปจากพม่าอย่างเข้มงวดกรวดขัน เข้ามาชิดชายพระราชอาณาเขตทางทะเลตะวันตก ในเวลาต่อมาพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำริว่า ถ้าให้เมืองระนองและเมืองตระ ขึ้นอยู่กับเมืองชุมพร จะเป็นการลำบากในการปกครองจึงโปรดให้ยกเมืองตระไปขึ้นกับเมืองระนองในคราวเดียวกัน และทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้เลื่อนพระรัตนเศรษฐีขึ้นเป็นพระยารัตนเศรษฐีเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดระนอง เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม 2405 ระนองมีฐานะเป็นหัวเมืองอิสระ ซึ่งเรียกว่าจังหวัดระนองในเวลาต่อมาจนถึงปัจจุบัน นับได้ 150 ปี

จังหวัดระนอง เป็นจังหวัดชายฝั่งทะเลตะวันตกของภาคใต้มีพื้นที่ประมาณ 2,141,250ไร่ มีพื้นที่ติดต่อทางตะวันออกติดต่อกับจังหวัดชุมพรทางใต้ติดกับกิโลเมตร และมีความแคบในบริเวณอำเภอกระบุรี เพียง 9 กิโลเมตร

สภาพภูมิประเทศของระนอง ประกอบด้วยภูเขาสูงในทางทิศตะวันออก และลาดลงสู่ทะเลอันดามันในทางทิศตะวันตก มีแม่น้ำและคลองสำคัญหลายสาย และมีภูเขาสูงสุดคือ ภูเขาพ่อตาโชงโดง

แม่น้ำลำคลองที่สำคัญมีดังนี้

จังหวัดระนอง เป็นจังหวัดชายฝั่งทะเลตะวันตกของภาคใต้ มีพื้นที่ประมาณ 2,141,250 ไร่ มีพื้นที่ติดต่อทางตะวันออกติดต่อกับกิโลเมตร และมีความแคบในบริเวณอำเภอกระบุรี เพียง 9 กิโลเมตร

ระนองเป็นอีกจังหวัดหนึ่ง ที่มีประวัติความเป็นมายาวนานนับตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา เรืองอำนาจ เดิมเป็นหัวเมืองขนาดเล็ก เป็นเมืองขึ้นของเมืองชุมพร คำว่าระนอง เพี้ยนมาจากคำว่า แร่นอง เนื่องจากจังหวัดระนอง มีแร่อยู่มากมาย

ภูมิประเทศ

สภาพภูมิประเทศของระนอง ประกอบด้วยภูเขาสูงในทางทิศตะวันออก และลาดลงสู่ทะเลอันดามันในทางทิศตะวันตก มีแม่น้ำและคลองสำคัญหลายสาย และมีภูเขาสูงสุดคือ ภูเขาพ่อตาโชงโดง

แม่น้ำลำคลองที่สำคัญมีดังนี้

• แม่น้ำกระบุรี เป็นแม่น้ำที่กั้นพรมแดนไทย-พม่า มีความยาวประมาณ 95 กิโลเมตร
• คลองลำเลียง มีความยาวประมาณ 20 กิโลเมตร
• คลองปากจั่น ไหลลงสู่แม่น้ำกระบุรี มีความยาวประมาณ 30 กิโลเมตร
• คลองวัน ไหลลงสู่แม่น้ำกระบุรี มีความยาวประมาณ 20 กิโลเมตร
• คลองกระบุรี มีความยาวประมาณ 20 กิโลเมตร
• คลองละอุ่น ไหลลงสู่แม่น้ำกระบุรี มีความยาวประมาณ 35 กิโลเมตร
• คลองหาดส้มแป้น มีความยาวประมาณ 19 กิโลเมตร
• คลองกะเปอร์ มีความยาวประมาณ 32 กิโลเมตร
• คลองกำพวน มีความยาวประมาณ 19 กิโลเมตร